Ter Heijde aan Zee

Vanochtend moest ik weer vroeg mijn bench uit...om acht uur al! En waarom? Ik had geen idee. Het was nou niet het allermooiste weer. Ik ging alleen met de baas weg. De reis ging deze keer naar Ter Heijde aan Zee. Daar was ik al eens eerder geweest. Toen we op het parkeerterrein bij de Viskeet aankwamen, stonden er al heel wat beagles te wachten. Om 9:30u ging de hele groep, met als ik goed geteld heb behalve mij nog 23 beagles, richting strand. Daar telde Daniëlle af, zodat alle beagles tegelijk werden losgelaten. Nou, dat was weer een feest. Luid loeiend en blaffend renden we het strand op. Onderweg hebben we lekker met elkaar gespeeld. Vlak voordat we het strand af gingen begon het even hard te regenen, maar gelukkig was die bui weer snel voorbij. Nu moesten we even een stukje aan de riem, totdat we bij de schapendijk waren. Daar mochten we weer lekker los. Ondanks het weer was het een leuke wandeling. Daniëlle bedankt voor de organisatie en Jan, die er niet bij was vanwege een gebroken voet, beterschap! Deze drie beagles hadden het erg druk met elkaarZand, een kuil en water... daar moet je als beagle bij zijn!
"Gastvrouw" Daja was weer onvermoeibaar

BCN wandeling Katwijk

Dit is het laatste weekend van de vakantie van mijn baasjes, dus er zou vast nog wel iets leuks gedaan worden. En inderdaad... om 7:45u liep de wekker af en een klein uurtje later werd ik al uitgelaten. Meestal betekent dit dat we ergens gaan wandelen. De autorit duurde deze keer niet zo heel lang, want onze bestemming bleek Katwijk te zijn. De baas parkeerde de auto op de boulevard en nadat er een parkeerkaartje was gekocht gingen we naar beneden, naar strandpaviljoen "Willy Zuid". Ik was niet de eerste beagle die daar aankwam. Er bleek een wandeling van de Beagle Club Nederland te zijn en daar deden een kleine twintig beagles aan mee. Nadat alle baasjes eerst een kopje koffie (of iets anders) hadden gedronken, vertrokken we even over half elf. Nou moe? We gingen niet het strand op? De wandeling ging naar boven... Gelukkig sloegen we na een paar honderd meter rechtsaf het duingebied Berkheide in. Weer een stukje verderop mochten we allemaal los. Dat was natuurlijk één groot feest! We konden hier heerlijk rennen, stoeien, ravotten en zelfs zwemmen. Er waren veel meertjes in dit duingebied en ik was meestal de eerste die te water ging. Toen we een stukje hadden gelopen en gerend kwamen we een man tegen met twee heel grote honden en een basset. Nou, die basset -Govert heette hij- scheen het bij zijn verre familie veel leuker te vinden dan bij zijn eigen baasje, want een kwartier later bleek ineens dat hij nog steeds tussen de beagles meeliep. En zijn baasje was nergens te zien! Gelukkig had Govert een penning om met een telefoonnummer erop. Zijn baasjes werden dan ook gewaarschuwd dat Govert met ons mee kwam naar "Willy Zuid". Opeens moesten we allemaal weer vast. De wandeling ging verder over de Atlantikwal. Die herkende ik wel, want daar heb ik een paar weken geleden nog lekker over heen en weer gerend (zie het verhaal van 12 augustus 2007). We moesten aan de riem blijven wandelen totdat we bijna op het strand waren. Bovenop het duin mochten we weer los en we gingen in sneltreinvaart naar beneden. Lekker! Zon, zee en strand! Nou sta ik zo'n beetje bekend als de "zee beagle", maar vandaag moest ik in Daja mijn meerdere erkennen. Wat durft die veel zeg! Die springt over golven heen die mij veel te hoog zijn! Toen we bijna aan het eind van de wandeling waren, kwamen we op het strand nog een beagle pup tegen. Dit kleine reu-tje stond meteen in het middel-punt van de belangstel-ling van alle beagles én Govert, maar ook van alle baasjes. Na een dikke twee uur wandelen waren we weer bij paviljoen "Willy Zuid" aangekomen. Daar dronken de meeste beagles en hun onderdanen nog wat en daarna gingen wij weer naar huis...tijd voor een lekker middagdutje! José en Wilco (en Daniëlle ook een beetje) bedankt voor de organisatie...ik wil ook mee met de 2e Duin- & Strandwandeling Berkheide hoor! Stofwolken achter de rennende beagles
De wandeling voerde over de Atlantikwal uit de Tweede Wereldoorlog.
Alle beagles op het strand...Daja wint het duel om de bal! Daja... lekker ontspannen in het zoute water...Het is bijna een jachttafereel...een paard en wat beagles
Op het terras bij Willy Zuid... een knipoog van Daja.

BCN Beagle Familiedag

Vanochtend waren we hier alweer vroeg in touw. Ik kreeg meteen eten en daarna werd ik ook meteen uitgelaten. Kenne-lijk hadden mijn baasjes haast of zo. Toen we eenmaal in de auto zaten, ben ik maar weer gaan slapen. Het was mij te vroeg voor de zondagochtend. Na ruim een uur, toen we bijna op de plaats van bestemming waren, werd ik tot verbazing van mijn baasjes wakker. Ik ging meteen rechtop zitten en ik begon te piepen. Hoewel het precies een jaar geleden was dat we hier waren, had ik natuurlijk meteen door dat we naar de Beagle Familiedag van de BCN gingen! En inderdaad: een paar minuten later parkeerde de baas de auto bij manege "De Fruithof" in Heteren. Nadat we ons hadden ingeschreven, gingen we het terrein op en daar ontmoetten we een heleboel beagles (en baasjes) die we al lang niet meer hadden gezien: Calvin, Doedles, Bas & Bono, Kyra, Tess & Fleur, Daja en zelfs Fanny! Al vrij snel gingen we naar de mini coursing. Toen we stonden te wachten totdat ik aan de beurt was, liep Fleur daar haar eigen parcours...twee tellen achter de "haas" aan en bij de eerste bocht meteen rechtdoor, onder het hek door de andere velden op! Ze was gelukkig al snel weer terug, maar goed voorbeeld doet volgen dus ik liep ook maar heel even achter die namaak haas aan en begon toen lekker voor mezelf. Véél leuker joh! Maar na een paar minuten zwichtte ik voor een koekje en dus werd ik weer aangelijnd. Op het veld was van alles te beleven. Er waren diverse stands van de BCN, waaronder natuurlijk de Beagle Boetiek. Daar hadden ze nu ook een studio bij waar Paul (van Tess & Fleur) met veel geduld foto's maakte van beagles, of van beagles met kinderen of beagles met undercover beagles. Volgens het vrouwtje zou ik nóóit zo stil op het tafeltje blijven zitten, maar toen ik zag dat Kyra en Zoë samen op de foto gingen wilde ik eigenlijk zelf ook wel graag. Dus liet ik zien dat ik ook goed stil kan zitten. Helaas...toen Kyra en Zoë waren gefotografeerd, begon de beagle race en stopten alle andere activiteiten. Dan een andere keer maar naar Paul's studio. Aan de beagle race heb ik ook nog meegedaan. In mijn eerste race werd ik tweede, dus mocht ik nog een keer. Voor een stukje pens doe ik alles... Aan alles komt een eind, dus ook aan deze dag. Toen we bij de manege wegreden, liet ik me meteen op de achterbank omvallen en ik heb geslapen totdat we thuis waren. En eenmaal thuis ben ik daar lekker mee verder gegaan! Zo! Schijt aan die namaak haas! Ik heb mijn eigen feestje!! vlnr: Dia, Abbey, Fleur, Marianne, Tess, Zoë, Susan en Kyra. Deze beagle is helemaal geconcentreerd op de namaak haas. Paul "Huf" Snijders zet Kyra en Zoë op de foto in de Beagle Boetiek Studio. Zie je nou, baas? Ik kan wél stilzitten...ik wil ook bij Paul op de foto!! Kijk dit is Calvin tijdens de beagle race. Die werd net als ik in zijn eerste race tweede. Deze twee beagle pups vermaakten zich samen wel. Ja hoor, alweer een valse start. Sommige honden staan nog keurig achter de streep, maar de rest is al weg.

Airborne Wandeltocht Oosterbeek

Afgelopen zaterdag mocht ik weer met de baasjes mee. Ze gingen kijken naar de intocht van de Airborne Wandeltocht in Ooster-beek bij Arnhem. Die wandeltocht gaat langs plaatsen die in de Tweede Wereldoorlog een rol hebben gespeeld bij de landing van de geallieerden in de omgeving van Arnhem. Toen de auto was gepar-keerd zagen we na een klein stukje lopen al een grote groep wandelaars voorbij komen. Volgens de baasjes konden die nu niet meer ver van de finish af zijn, dus liepen we met ze mee. Maar na twintig minuten kregen de baasjes toch argwaan. Ze dachten dat ze misschien met de late starters meeliepen en dat bleek ook zo te zijn. Deze mensen waren pas 3 kilometer onderweg en de kortste afstand was 10 kilometer...! Dus ze hebben toch maar even de weg gevraagd naar het eindpunt van de wandeltocht. Vlak bij het eindpunt hebben we een plekje langs de weg uitge-zocht om te kijken naar de wande-laars en de muziek-korpsen die de intocht begeleidden. Het viel ons op dat er veel honden met hun baasjes meeliepen in de wandeltocht; we hebben bij elkaar zelfs een stuk of tien beagles langs zien lopen, waarvan drie bij elkaar in een groepje! Alle honden werden door mij luidkeels begroet, evenals de meeste muziekkorpsen. Het was best leuk om te zien allemaal. Volgend jaar willen mijn baasjes misschien de 10 kilometer mee gaan lopen; wie weet mag ik dan ook wel mee!?