Beach Boy Rowlf

Tegenwoordig is vroeg op staan niets bijzonders meer. Ook niet in het weekend. De kleine Rowlf zorgt voor regelmaat in huis. Ondanks dat het vandaag zaterdag is, waren onze baasjes vanochtend dan ook vroeg uit de veren. Het was schitterend weer. Eigenlijk wel lekker weer voor een strandwandeling. Hadden wij even geluk? Vandaag was de laatste BCN strandwandeling van dit seizoen in Ter Heijde. En wij gingen er naartoe! Voor Rowlf twee primeurs: zijn eerste beagle-wandeling en zijn eerste kennismaking met het strand. Omdat Rowlf nog niet zo ver kan lopen, had het vrouwtje een rugtas meegenomen. Die wilde ze op haar buik dragen met Rowlf erin. Om 8:45u reden we uit Leiderdorp weg. Rowlf viel meteen in slaap in zijn bench op de achterbank, ik bleef nog even wakker. Toen we in Ter Heijde arriveerden, waren er aardig wat beagles met hun baasjes. Op het parkeerterrein stond Rowlf al meteen in het middelpunt van de belangstelling... iedereen wilde hem vasthouden en/of aaien en sommige beagles wilden even aan hem snuffelen. Rowlf vond al die aandacht wel interessant. Op weg naar het strand ging Rowlf de tas in, maar daar was 'ie alweer snel uit want het was niet zo'n succes. Maar er waren vrijwilligers genoeg die hem wilden dragen, dus dat was geen probleem. Op het strand mochten de meeste beagles zoals gewoonlijk los. Héérlijk... ik had de hele week nog niet lekker los kunnen rennen, want bij ons thuis draait alles om Rowlf. Ik ben dan ook even lekker uit mijn dak gegaan. Lekker gerend met de andere beagles, maar ook met een grote herdershond. Af en toe ging ik even terug naar het vrouwtje om te checken hoe het met Rowlf was. Tot nu toe moest ik niet zo veel van hem hebben, maar sinds gisteren verdraag ik steeds meer van hem. Het is ook eigenlijk best een leuke kleine Muppet. Halverwege mocht Rowlf even een stukje zelf lopen. De allereerste keer op het strand. Hij vond het reuze interessant en hij genoot er zichtbaar van. Het laatste stuk van de wandeling heeft hij lekker warm onder de jas van de baas zitten slapen. Hij was hartstikke moe van alle nieuwe indrukken die hij vanmiddag heeft opgedaan. Na de wandeling hebben de baasjes nog een kop koffie of warme chocolademelk met slagroom gedronken. Rowlf kreeg zelfs nog een welkomstkado'tje van de andere wandelaars! Toen we weer naar huis reden gaf Rowlf met gepiep aan dat hij hoge nood had. De baas parkeerde in de berm en het vrouwtje ging met Rowlf de auto uit. In de berm tilde hij voor het eerst (als een echte grote beagle-vent) zijn achterpootje op bij het plassen! Toen we thuis kwamen ben ik lekker in mijn bench gaan liggen. Rowlf had schijnbaar in de auto alweer genoeg geslapen, want die was alweer lekker actief. Op een gegeven moment kwam hij bij mij de bench in en even leek het erop dat hij lekker tegen me aan kwam liggen. Van mij mocht 'ie (tot verbazing van onze baasjes, want tot nu toe heb ik hem steeds mijn bench uit gegromd). Maar toen Rowlf met mijn staart ging spelen heb ik hem toch even toegegromd dat 'ie maar lekker zijn eigen bench moest gaan opzoeken.

Een pootje en een lik
van Abbey

Al voor de wandeling stond Rowlf in het middelpunt van de belangstelling. Lisa was helemaal weg van kleine Rowlf. Op het strand allemaal los...! Ik ga even lekker uit mijn dak... Vier op een rij! Rowlf mag ook even een klein stukje zelf lopen. Beach Boy Rowlf...wat kijkt 'ie bijdehand hé? Hier check ik even of alles goed is met Rowlf. Een sprintje trekken samen met en herdershond. En even rustig langs de branding lopen met een soortgenootje. Deze beagle beoefent de laagvliegsport... vier pootjes los van de grond! Gastvrouw Daja had er ook plezier in.

Rowlf in actie

Ik weet het niet meer hoor. Vier jaar lang heb ik me als een idioot uitgesloofd voor de baas. In al die jaren maakte hij duizenden foto's van me en nu die kleine Rowlf er is lijkt het wel of hij helemaal geen aandacht meer voor mij heeft. Telkens wordt de camera tevoorschijn gehaald en net als ik ervoor wil gaan zitten blijkt dat het alleen maar om Rowlf draait. Ook vanavond weer... de baas komt met zijn camera de kamer in en gooit wat speeltjes door de kamer. Rowlf rent er op af, komt met zo'n speeltje terug rennen en de baas maar flitsen. Oké, het zijn wel leuke foto's en Rowlf zal niet zo heel erg lang klein blijven. Als we over een paar maandjes samen over het strand rennen, zal ik zelf ook wel weer wat vaker op de foto's komen te staan (hoop ik). Vandaag moeten jullie het in elk geval alleen maar met foto's van Rowlf doen. En die foto's spreken voor zichzelf, dus ik zet er geen onderschriften bij deze keer.

Een pootje en een lik

van Abbey.

Even alle remmen los!

Hoewel ik sinds de komst van Rowlf geen aandacht te kort kom, was het er vanwege die kleine Muppet de laatste dagen niet van gekomen om eens even lekker los te kunnen rennen. De uitlaatrondjes beperkten zich de afgelopen dagen tot het gebied in de buurt van ons huis. Niks mis mee hoor, maar ik wilde mijn energie wel weer eens kwijt. We zouden op het Bloemendaalse strand gaan wandelen, maar vanwege alle sneeuw en de koude wind ging dat niet door. Dat heb ik weer zeg... Gelukkig was de sneeuw vanmiddag allemaal gesmolten en het werd nog best redelijk weer. Daarom gingen we naar de Klinkenbergplas bij Oegstgeest. Die plas kun je in drie kwartier á een uur in de rondte lopen en met een beetje geluk mag je nog even zwemmen. Minpuntje: ze namen Rowlf ook mee. Ach, het is wel een leuk ventje hoor, maar dat laat ik in huis nog niet zo merken. Het is toch zeker mijn huis? Ik woonde er al...hij komt nét kijken! Buiten is het anders... buiten is van iedereen en dus accepteer ik Rowlf daar veel beter. Dat komt binnen ook wel goed hoor, maar dat laat ik lekker nog niet merken. Toen we bij de Klinkenbergplas aan waren gekomen mocht ik al vrij snel los en ik ging dan ook even lekker helemaal uit mijn dak. Rowlf niet. Die werd gedragen... en dan ook nog ónder de jas van het vrouwtje (wat een watje!). Ze vonden het toch wel een beetje te koud voor hem. Het laatste stukje heeft hij wel gelopen en dat vond 'ie nog leuk ook. Vlakbij de auto moesten we nog even verplicht poseren, zodat mijn baasje aan iedereen kan laten zien dat ik Rowlf wel degelijk als mijn kleine broertje accepteer.

Een pootje
van Abbey

Even alle remmen los!! Ra ra, waar is Rowlf...? (hint: je ziet zijn oor...) Lekker door het water lopen. En met een gang als een kogel achter mijn baasjes aan! Hier loop ik trots met een zelf gevonden stok... ...en het is geen kleintje, kijk maar! Tadáááá... daar is Rowlf! Het laatste stukje mocht hij even zelf lopen. Onderweg werd kennis gemaakt met een Jack Russell. En hier zit ik naast Rowlf te poseren!

Rowlf's eerste dag (en nacht...) thuis.

Nou, gisteren was het zo ver hoor... ik mocht met mijn baasjes mee naar Haaren om Rowlf op te halen. We gingen al vroeg op pad en onderweg was het smerig weer. Het leek wel winter met al die hagel- en sneeuwbuien. Toen we bij Anjo en Frans aankwamen moest ik in de auto blijven wachten. Mijn baasjes moesten eerst nog wat papieren in orde maken. Rowlf heeft naast zijn roepnaam ook nog een officiële stamboomnaam: "Nickel and Dime uit 't Leyedal"... sjiek hé? Toen alles was geregeld en Rowlf afscheid had genomen van iedereen, kwam hij samen met de baasjes naar buiten. Ik mocht ook nog heel even uit de auto om kennis met hem te maken (ik had hem een paar weken geleden al wel een keertje gezien hoor). Toen gingen we de auto in... ik op mijn eigen plekje op de achterbank, Rowlf in de bench naast me. Dat leek mij een mooi moment om hem meteen even te laten weten dat hij er niet op moet rekenen dat 'ie thuis ook maar iets te vertellen zou krijgen en dat heb ik hem dus met een gevaarlijk klinkende snauw verteld!

Toen we wegreden uit Haaren, zat er een luid joelende/huilende Rowlf naast me en ik heb lekker geprobeerd daar bovenuit te blaffen. Maar voordat we Haaren uit waren werden we stil op de achterbank. Rowlf viel al snel in slaap. Na ongeveer een kwartiertje werd hij wakker, spuugde een beetje (misschien een klein beetje wagenziek) en plofte weer neer in zijn mandje. De rest van de rit heeft 'ie -net als ik- lekker liggen snurken. Toen we thuis kwamen heeft hij op het grasveld tegenover ons huis een plasje gedaan en toen werd het tijd om het huis te verkennen. De katten waren al snel naar boven gevlucht, want die moeten nog niet veel van hem hebben. Ik blaf en grom af en toe naar Rowlf (hij moet zijn plaats weten), maar toen de katten 's middags weer in de kamer waren blies een van de poezen naar Rowlf en dat werd mij toch iets te gortig... ik nam het voor Rowlf op en joeg de kat weg! Nadat er wat gespeeld was, Dion en Naomi kennis waren komen maken met Rowlf én ik door de baas was uitgelaten, hebben ze Rowlf nog even meegenomen naar het winkelcentrum hier in het dorp voor wat kleine boodschapjes bij Pet's Place. Thuis bleek Rowlf nog over heel veel energie te beschikken, want hij heeft de rest van de middag en het begin van de avond lopen spelen... alle speeltjes die hij maar kon vinden heeft hij naar zijn eigen mandje gesleept en daar zorgvuldig in opgestapeld. Na het eten ging Rowlf voor de vierde keer mee naar buiten voor een plasje, maar toen vond ik het wel mooi geweest. Waarom moet ik steeds binnen blijven als die kleine naar buiten gaat? Ik liep met Rowlf mee naar de voordeur en ging op de deurmat zitten, met zo'n blik van "mag ik mee?". Dat lukte en dat was voor de baas dus het moment waarop hij voor het eerst met twee honden tegelijk naar buiten ging. Effe dollen: natuurlijk draaiden we onze riemen in elkaar en wilden we allebei een andere kant op. Pas om 19:30u ging Rowlf voor het eerst in zijn bench te slapen... tot die tijd heeft hij zich gedragen als een ADHD beagletje!

's Avonds hebben ze hem nog een keer wakker gemaakt, zodat hij nog wat kon spelen. En na het laatste plasrondje moest 'ie toch echt in de bench naast de mijne om te gaan slapen. Nou, dat hebben we geweten zeg. Wat kan dat ventje hard joelen en piepen! Op een gegeven moment vond ik welletjes en met een paar keer blaffen liet ik Rowlf weten dat hij zijn snuit moest houden. Ik wilde ook wel van mijn welverdiende nachtrust genieten. Hij had het goed begrepen, want hij hield zijn snuit en ging slapen... tot 3:00u 's ochtends. Toen heeft hij de baasjes wakker gemaakt. Het vrouwtje kwam naar beneden om hem buiten te laten poepen en plassen. Maar toen 'ie weer binnen was, ging 'ie mooi niet meer pitten. Hij miste zijn broertjes en zusjes en vond er niks aan, zo alleen in die bench en hij zette me toch een keel op. Ik wist ook niet wat ik er mee moest. Als ik zou gaan blaffen zouden de baasjes misschien wel boos op mij worden, dus ik bemoeide me er mooi niet mee. Na een kwartiertje kwam het vrouwtje weer naar beneden en die nam Rowlf bij haar op de bank. Lekker hé? Als ik 's nachts een keer blaf dan roepen ze "foei", hij woont hier net een paar uur, piept een kwartiertje en hij mag op de bank slapen. Lekker geregeld zeg. Toen de baas vanochtend beneden kwam heeft hij er een foto van gemaakt. We hebben er dus bewijs van en misschien kan ik dat in de toekomst nog wel eens tegen haar gebruiken...

Een pootje en een lik
van Abbey

Voor vertrek uit Haaren nog even stoeien met zijn broertje Kyan. Frans neemt afscheid van Rowlf. Ook Amber (de dochter van Frans en Anjo) zegt Rowlf gedag. Anjo knuffelt Rowlf (voorlopig) voor de laatste keer. Rowlf in de bench op weg naar Leiderdorp. Op het grasveld tegenover ons huis. Ik laat het allemaal maar over me heen komen, maar ik hou Rowlf scherp in de gaten! Rowlf maakt kennis met Naomi. Rowlf met zijn voorpootjes op de salontafel... "oh...mag dit niet?" Kijk 'm zitten in zijn mandje. Ja hoor, eindelijk...hij wordt langzaam moe! En dan valt 'ie met zijn kop over de rand in slaap. Helemaal voor elkaar... de beloning voor flink joelen en huilen: bij het vrouwtje op de bank slapen. In een typische beagle-houding, dat wel!