Omdat ons vrouwtje al een paar dagen griep heeft en wij daardoor wat minder beweging hebben dan normaal, dacht de baas gisteravond dat het wel een goed idee was om nog even met ons naar het strand te gaan. Konden we even lekker rennen en spelen. Dat hebben we ook gedaan hoor, daar niet van. Maar op een gegeven moment vond Rowlf op het strand een kapotte tennisbal, waar hij lekker op ging liggen kluiven. Vond de baas niet zo'n geweldig goed idee, dus afgepakt. Toen we een eind verderop waren, dacht Rowlf ineens "laat ik even terug gaan naar die tennisbal." Voordat de baas er weer bij was, had Rowlf er een reepje vanaf gescheurd en toen de baas probeerde dat uit z'n bek te halen dacht eigenwijze Rowlf "ik slik het lekker door..."
Wat nu? De baas dacht dat het een smal reepje van hooguit een centimeter breed en pakweg vijf centimeter lang was, maar hij vond het niet zo'n fijne gedachte dat Rowlf dat had doorgeslikt. Toen we weer bij de auto waren heeft hij even met het thuisfront overlegd. Dierenarts bellen voor advies, of niet? Het zekere voor het onzekere, dus het vrouwtje heeft de dienstdoende dierenarts gebeld. Die vond het toch beter om even langs te komen zodat 'ie Rowlf een braakmiddel kon geven. Dus stonden we om 21:30u bij een dierenarts in Oegstgeest voor de deur. Ik mocht niet mee naar binnen, maar moest in de auto wachten. Niks erg hoor, want we hadden best wel veel gerend, dus ik heb lekker een tukkie gedaan. De dierenarts heeft Rowlf een injectie met braakmiddel toegediend, dat binnen enkele minuten zijn werk deed. Behalve Rowlf's avondeten, kwam er een stuk tennisbal uit dat veel groter was dan de baas vermoedde: toch nog een stuk van 10 x 5 cm. Volgens de dierenarts toch goed dat hij hem hebben laten braken, want dit stuk tennisbal had toch makkelijk vast kunnen gaan zitten in Rowlf's darmen, met alle gevolgen van dien.
Rowlf was een half uurtje heel erg zielig (had 'ie maar niet zo stom moeten doen). Maar eenmaal thuis was 'ie vrijwel meteen weer het bravour-mannetje. Zo te zien heeft 'ie er dus weinig van, maar ik ben blij dat dat stuk tennisbal er zo snel weer uit was! Natuurlijk staan er hieronder weer nieuwe foto's, die gemaakt werden voordat Rowlf zijn tennisbal-snack opat.
Een pootje van Abbey.
Rowlf doet niet aan rassendiscriminatie... 
...alle honden zijn zijn vriend, dus ook dalmatiërs. 
Maar Abbey is zijn grote voorbeeld en steun en toeverlaat. 
Daar kun je ook lekker achteraan rennen. 
De onschuld zelf... hier wist 'ie nog niet wat hem boven het hoofd hing. 
Zittend plassen is voor mietjes, Rowlf is een échte vent. Hij tilde al heel jong z'n poot op (heeft 'ie van z'n pa), maar nu pas een goede foto hiervan. 
Aanstormend talent...? 
Samen nog even pootje baden. 
Hoe groter de hond, hoe groter de lol... Rowlf speelt met alle honden en neemt meestal het voortouw!
Rowlf kijkt eerst eens goed waar we nu zijn... 
En als ik een beetje achterop raakte, bleef hij keurig op mij wachten! 
Kijk eens: ik sta in de jungle... ;-) 
Rowlf heeft heerlijk gerend. 
Op een gegeven moment kwam hij helemaal "versierd" uit het riet vandaan. 
We hebben samen een steigertje verkend... 
...het liep dood, dus we moesten weer terug. 
Zelf heb ik natuurlijk ook lekker lopen racen! 
Rowlf wacht tot het vrouwtje wat lekkers in het water gooit. 
Hier leg ik Rowlf uit hoe hij de koekjes kan vinden. 
En Rowlf zocht ook ónder water naar koekjes! 
Weer een steigertje...daar moesten we natuurlijk even op lopen. 
Rowlf kwam enthousiast op de baas af rennen. 
En hier kijkt hij hoe ik ver weg een bal uit het water ga halen. 
Lekker water daar hoor! We gaan vast nog wel eens naar de Vlietlanden...!