Zes "Beiler Kontjes" voor drie personen!? (de baas z'n moeder was ook mee)De volgende dag gingen we naar het bos vlakbij Ees. Daar hebben we van de zomer heel vaak gewandeld. Toen Rowlf en ik daar los mochten, herkenden we de omgeving en we stoven meteen weg. Pas een kwartiertje later kwamen we weer bij onze baasjes terug. Verrassing...!!! Dat waren ze niet van ons gewend!
Rowlf herkent het gebied... een paar minuten later gingen we er samen vandoor!
Onderweg kwamen we deze hond tegen en Rowlf is altijd in voor een hardloopwedstrijdje...
Even goed ruiken en kijken of er wild in de buurt is.
Joepieeeeeee! Rowlf met vier pootjes los van de grond! Zondagochtend was het dan zo ver: de Grote Snertwandeling. We hoefden maar een kwartiertje te rijden vanaf ons vakantieadres. In een restaurant in Grolloo verzamelden de baasjes van 44 beagles zich. Wij beagles moesten in de auto wachten totdat alle baasjes hun koffie op hadden. Na de koffie reden alle auto's achter elkaar aan naar een parkeerplaats in het bos. Hier mochten we allemaal uitstappen. Het was gelukkig droog en het was niet eens zo koud. Onze baasjes hadden liever een meter sneeuw gehad, maar ja... je kunt niet alles hebben. Nadat Tjeerd, die boswachter is in dit gebied, iedereen welkom had geheten, mochten bijna alle beagles los! Fantastisch om hier met z'n allen te kunnen rennen. Helaas waren er al snel twee beagles verdwenen (die werden bijna 29 uur later pas weer gevonden...!). Wij kwamen, net als de meeste honden trouwens, regelmatig even kijken waar onze baasjes waren. Af en toe moesten we eventjes aan de lijn, omdat we door een gebied moesten waar veel wild zat. Rowlf en ik lieten ons netjes aanlijnen, maar wij roken best waarom dat was...
Tjeerd legt uit wat de bedoeling is... 
...alle baasjes luisteren aandachtig en de beagles wachten ongeduldig tot ze los mogen.
Los!!! Enthousiast rennen alle beagles het bos in!
Na een korte sprint begonnen de reuen even hun aanwezigheid te melden...
En al snel was er gelegenheid om de dorst te lessen.
Verdwalen in de Drenthse bossen kan bijna niet. De bossen zijn in genummerde vakken verdeeld, die keurig staan aangegeven op grote keien in het bos en op de wandelkaarten van het gebied.
Rowlf was steeds in de voorhoede te vinden en voerde regelmatig een groep sprintende beagles aan.
Ook de wat oudere beagles wisten regelmatig hoge snelheden te bereiken.
Alle deelnemende beagles hadden dolle pret.
Door dit gedrag werd Rowlf door sommige baasjes aangezien voor een irritante en dominante reu. Ze hadden niet door dat wij bij elkaar hoorden en snapten niet dat ik Rowlf's pesterijtjes eigenlijk best leuk vond.
We zijn even bij de groep weggeweest, maar komen snel weer terug.
Bij de zandspeelplaats ging Rowlf nog even helemaal uit z'n dak... de wandeling was bijna afgelopen, maar hij barstte nog van de energie!Na afloop van de wandeling was er nog snert (of andere soep) voor de baasjes in het restaurant waar het vanochtend allemaal was begonnen. Daarna gingen wij weer naar het vakantiehuisje in Zwiggelte. In de tuin van het huisje kwamen heel veel vogels van allerlei soorten. Merels, roodborstjes, pimpelmezen, koolmezen, vinken en zelfs een grote bonte specht. Het vrouwtje heeft verderop in het vakantiepark zelfs nog twee keer een groene specht gezien!
Deze grote bonte specht kwam lekker eten van de pinda's die onze baas in de boom had opgehangen. De foto is niet helemaal scherp, want hij werd van achter het raam gemaakt.
Rowlf na de Grote Snertwandeling... in diepe rust als een échte beagle.Maandag kregen we visite en omdat het toen niet zulk lekker weer was hebben we maar een kort stukje gewandeld. Maar dinsdag gingen we weer terug naar Grolloo! We startten bij de zandspeelplaats en volgden de gele paaltjes van een vier kilometer lange wandeling. Zo kwamen we in stukken bos waar we nog niet eerder hadden gewandeld. Volgens Rowlf en mij zat daar ook veel wild, want we gebruikten onze neuzen erg veel. Soms iets té veel, volgens de baas. Op een gegeven moment kwamen we aan de rand van het bos bij een weiland waar twee paarden op stonden. De baas wilde ons hier eigenlijk aanlijnen, maar plotseling hield ik het niet meer. Ik stoof weg, met Rowlf in mijn kielzog. De baasjes dachten dat we naar die paarden gingen, maar ik rende ze keihard voorbij, de lucht van reëen achterna. Rowlf niet. Die rende eerst nog een rondje achter de paarden aan, totdat ze stil bleven staan. Toen vond Rowlf er niets meer aan. Hij bleef nog wat naar de paarden staan blaffen, maar besloot daarna maar naar de baasjes terug te rennen. De baas stond zich namelijk helemaal schor te schreeuwen dat we terug moesten komen! Onderweg knalde die sukkel tegen het prikkeldraad aan. Zo hard dat 'ie helemaal over de kop ging! Zijn Ezydog tuigje bleek een goede bescherming, want hij had geen schrammetje... Toen Rowlf eenmaal terug was bij de baasjes, ben ik ook maar teruggegaan. We hebben toen verplicht een poosje aangelijnd moeten lopen. Vonden we niet erg hoor. Verderop in het bos mochten we weer los en bij de zandspeelplaats trainde Rowlf weer voor de Beagle Grand Prix...
Rowlf stoof er weer vandoor...
...als een speer over de zandspeelplaats!
En ook hier was 'ie weer aan het laagvliegen.
Maar ik kan hem nog best bijhouden hoor...
Als ik zin heb, sprint ik lekker met hem mee!De rest van de week kwam het niet meer van lange wandelingen. Dat kwam doordat het vrouwtje anderhalve dag flink last had van griep en omdat het behoorlijk regende. We hebben nog wel wat kortere wandelingen aan de lijn gemaakt, samen met de baas. Vandaag zijn we na een week heerlijke vakantie weer thuis gekomen.
Een pootje van Abbey
