Weg verband...

Af en toe mag de kap even af. En in een onbewaakt ogenblik heeft Rowlf dus mooi even kans gezien om het verband vakkundig te verwijderen... In overleg met de dierenarts wordt er in elk geval tot na het weekend niets aan gedaan. Het pootje heeft nu tien dagen ingepakt gezeten en onder het verband begon het een beetje te "smetten". Rowlf gebruikt zijn poot nu ogenschijnlijk normaal en heeft dus kennelijk geen last meer van zijn teen. Uiteraard nog wel rustig aan doen, dus alle uitlaatrondjes aan de lijn en voorlopig niet los rennen in het bos, op het strand, op de hei of in de duinen. Na het weekend weer voor controle naar de DA.

Het moet niet gekker worden...

Hallo zeg, dat heb ik weer. Het mag dan wel carnaval zijn en mijn roots mogen dan wel in het Brabantse land liggen... dan hoeven ze me nog niet als schemerlamp aan te kleden! Ik lijk verdorie wel een beagleschemerlamp. Maar mijn baasjes beweren dat het mijn eigen schuld is. Nou is het wel zo dat ik al twee keer het verband van mijn pootje af heb gebeten en dat ik dus sinds maandag al driemaal door de dierenarts ben verbonden. En dat gaat in de papieren lopen, zegt de baas. En dat vond 'ie wel een investering waard. Ik moet nu dus met een kap om mijn kop rondlopen. Nee, niet zo'n harde plastic kap van de dierenarts, maar een mooie zachte kap. Een Comfy Cone noemen ze die. Vanochtend ging de baas via internet op zoek naar zo'n ding. Had 'ie een dierenwinkel in Leiden gevonden die ze zou verkopen. Even gebeld en ja hoor, ze waren in voorraad. Nou, mooi niet dus. Kwamen we daar binnen, kwam die man met zo'n gewone plastic kap aan zetten. "Dat is helemaal geen Comfy Cone," zei de baas. "Jawel hoor, zei die man... deze worden ook wel Comfy Cone genoemd." Hij dacht zeker dat als we eenmaal binnen waren we wel zo'n plastic ding zouden kopen. Nou, daar trapte de baas dus mooi niet in! Hij ging het vrouwtje bellen of ze op internet wilde kijken. Even later belde ze terug dat een winkel in Noordwijkerhout een Comfy Cone medium in voorraad had. Dus toen zijn we daarheen gereden. Daar heeft de baas inderdaad zo'n zachte zwarte kap voor me gekocht. Thuis deed 'ie hem om mijn nek. Nou, dat vond ik dus helemaal niets. Ik heb bijna een uur doodstil in de kamer gestaan en probeerde af en toe om de kap met mijn pootjes weg te schuiven. Nou, dat gaat dus niet. Na vijf kwartier mocht de kap even af. Ik ging met de baas mee wat boodschappen doen. Toen we weer thuis kwamen deed 'ie hem weer om, nu samen met een halsband. De kap zit met elastiekjes aan de halsband vast, zodat ik hem ook niet over mijn kop kan trekken. Ik vind het nog steeds helemaal niks, maar ik berust inmiddels in mijn lot. Ik heb de hele dag niet geslapen, dus ik zit een beetje weg te dommelen met die rare kap op mijn kop... ik heb gevochten tegen de slaap, maar uiteindelijk moest ik er aan toegeven. Volgens de baasjes moet ik nu met die kap op blijven lopen totdat mijn pootje genezen is. Klaar ben je ermee, maar eerlijk is eerlijk: toch ook een beetje mijn eigen schuld.

Een (voorzichtig) pootje van Rowlf

Zo loop ik er nu bij.... En dat vind ik dus helemaal niks!! Ik probeer héééél zielig te kijken, misschien mag 'ie dan wel weer af... Lekker hé...? Dat heb ik weer! Om te eten kan de baas de onderkant van de kap dubbel slaan... kan de kap gewooon op blijven.

Een lastige patient...

Rowlf is een lastige patient. Toen onze baasjes vanochtend beneden kwamen had hij al het verband van zijn pootje afgehaald. Kennelijk was hij het goed zat. Dat spul hoort niet om zijn pootje, dus weg ermee... Na overleg met de DA zouden ze het eerst een weekend aankijken zonder verband. Maar dat leek het vrouwtje toch niet echt een goed idee... het had er nu toch een paar dagen omheen gezeten en voor de genezing van zijn gebroken teen is het natuurlijk veel beter om het pootje zo lang mogelijk ingepakt te laten zitten. Dus toch weer een afspraak gemaakt bij de DA en vanmiddag is het pootje voor de derde maal netjes verpakt. Het vrouwtje heeft gevraagd om Rowlf's de poot nu hoger te verbinden (ze hebben het idee dat hij dan minder makkelijk aan het uiteinde van het verband kan bijten). Eens kijken hoe het nu gaat. Bij wijze van proef smeren ze een goedje tegen nagelbijten langs de randen van het verband, in de hoop dat hij er dan vanwege de vieze smaak niet aan gaat zitten knagen. Toen het hele pootje verbonden was bleek dat de DA ook pas een nieuwe soort verband ("no chew") had binnengekregen, dat door de fabrikant van een vieze smaak is voorzien. Daar hebben ze een rolletje van meegenomen om zonodig thuis reparatiewerk aan het verband aan te brengen. Voorlopig gedraagt Rowlf zich nu weer een poosje erg zielig...

Een (niet verbonden) pootje van Abbey

Samen op de bank... Rowlf op de rugleuning, ik op de zitting. Rowlf kan héél zielig kijken... ... maar hij ís ook een beetje zielig hoor... rust nemen is niets voor hem!

Update Rowlf

Gisteren is het verband al vernieuwd, omdat hij het een beetje had losgeknaagd én omdat het schoentje voor buiten wat te krap was (daardoor verschoof het verband bij het uittrekken van de schoen). Tot nu toe blijft Rowlf best van het verband af. Als 'ie er wel aan begint is één keer roepen genoeg. Wel heeft 'ie vandaag het klittenband van zijn schoen vernield... Hij gebruikt het pootje maar af en toe, maar kan zich heel goed redden op drie pootjes. Hij loopt buiten nu zelfs veel harder, waardoor een uitlaatrondje voor onze baasjes op joggen begint te lijken Over twee weken moet 'ie bij de DA terugkomen, maar het kan wel 4-6 weken duren voordat we hiermee klaar zijn. Of 'ie op tijd fit is voor de show in Hazerswoude op 15/3 valt te bezien...

Een pootje van Abbey

Gebroken teen...

Zaterdag, tijdens een wandeling rond de Klinkenbergplas in Oegstgeest, werd Rowlf achterna gezeten door een andere hond. Niets aan de hand, gewoon hartstikke speels, dat gebeurd zo vaak. Op een gegeven moment stoven ze door een stukje bos achter elkaar aan en toen ze daar uit kwamen hinkte Rowlf een beetje. Misschien verstapt, dacht de baas. Al snel rende Rowlf weer rond alsof er niets aan de hand was. De volgende ochtend bleek Rowlf echter weer een beetje te hinken. En de linkerteen van zijn rechtervoet stond een beetje naar buiten. Bij een nadere inspectie van zijn voet, bleek dat hij toch best wel pijn had. Ook voelde de baas dat het teentje wat "los" leek te zitten. Dus werd besloten om de dienstdoende dierenarts (niet onze eigen dierenarts) te bellen. Het bleef bij een telefonisch consult, want deze DA zei dat het klonk als een kneuzing... "geef hem maar een paracetamolletje", zei hij. Rowlf hoefde niet langs te komen. Dat vonden onze baasjes toch niet zo'n goed idee, dus gingen ze een andere DA zoeken, die ook weekenddienst had. Daar mocht Rowlf zondagochtend om 11:15u langs komen. Dus geen wandeling in Berkheide voor Rowlf, maar een onderzoek bij de DA op tafel. Die dacht toch aan een kneuzing, als voelde hij wel ruimte (net als de baas). Maar... "als het gebroken is moet hij echt meer pijn aangeven" zei deze DA. Ons vrouwtje zei nog dat Rowlf een bikkel is die niet zo kleinzerig is, maar Rowlf werd met een pijnstiller naar huis gestuurd. Vanochtend leek de teen nog verder te wijken, dus werd er een afspraak gemaakt om bij onze eigen DA een foto te laten maken. Maar dat hoefde dus niet... "Ik zie zo ook wel dat het gebroken is," zei ze. "Ik ga het als een breuk behandelen, met of zonder foto..." En zo ging het ook. Rowlf 's voet is nu netjes verpakt in rood verband. En wanneer hij wordt uitgelaten draagt 'ie daar een mooie zwarte schoen overheen. Over twee weken moet hij terug komen voor controle (of eerder als 'ie het verband er af bijt) en hij moet vier tot zes weken rust houden. Dat laatste zal voor mijn enthousiaste en energieke beaglebroertje nog het lastigste zijn, want rennen is zijn lust en zijn leven...

Een pootje van Abbey

Geen wit voetje gehaald, maar wel een rode... Het zal voor Rowlf niet meevallen om zijn pootje rust te gunnen. Verstandig is het waarschijnlijk niet, maar ook mét een verbonden poot klimt hij op zijn favoriete plekje: bovenop de rugleuning van de bank... lekker voor het raam. En zielig kijken natuurlijk... krijgt 'ie lekker veel aandacht van de baasjes.