Afgelopen zaterdag mocht ik weer met de baasjes mee. Ze gingen kijken naar de intocht van de Airborne Wandeltocht in Ooster-beek bij Arnhem. Die wandeltocht gaat langs plaatsen die in de Tweede Wereldoorlog een rol hebben gespeeld bij de landing van de geallieerden in de omgeving van Arnhem. Toen de auto was gepar-keerd zagen we na een klein stukje lopen al een grote groep wandelaars voorbij komen. Volgens de baasjes konden die nu niet meer ver van de finish af zijn, dus liepen we met ze mee. Maar na twintig minuten kregen de baasjes toch argwaan. Ze dachten dat ze misschien met de late starters meeliepen en dat bleek ook zo te zijn. Deze mensen waren pas 3 kilometer onderweg en de kortste afstand was 10 kilometer...! Dus ze hebben toch maar even de weg gevraagd naar het eindpunt van de wandeltocht.
Vlak bij het eindpunt hebben we een plekje langs de weg uitge-zocht om te kijken naar de wande-laars en de muziek-korpsen die de intocht begeleidden. Het viel ons op dat er veel honden met hun baasjes meeliepen in de wandeltocht; we hebben bij elkaar zelfs een stuk of tien beagles langs zien lopen, waarvan drie bij elkaar in een groepje! Alle honden werden door mij luidkeels begroet, evenals de meeste muziekkorpsen. Het was best leuk om te zien allemaal. Volgend jaar willen mijn baasjes misschien de 10 kilometer mee gaan lopen; wie weet mag ik dan ook wel mee!?
Afgelopen zaterdag mocht ik weer met de baasjes mee. Ze gingen kijken naar de intocht van de Airborne Wandeltocht in Ooster-beek bij Arnhem. Die wandeltocht gaat langs plaatsen die in de Tweede Wereldoorlog een rol hebben gespeeld bij de landing van de geallieerden in de omgeving van Arnhem. Toen de auto was gepar-keerd zagen we na een klein stukje lopen al een grote groep wandelaars voorbij komen. Volgens de baasjes konden die nu niet meer ver van de finish af zijn, dus liepen we met ze mee. Maar na twintig minuten kregen de baasjes toch argwaan. Ze dachten dat ze misschien met de late starters meeliepen en dat bleek ook zo te zijn. Deze mensen waren pas 3 kilometer onderweg en de kortste afstand was 10 kilometer...! Dus ze hebben toch maar even de weg gevraagd naar het eindpunt van de wandeltocht. 
Vlak bij het eindpunt hebben we een plekje langs de weg uitge-zocht om te kijken naar de wande-laars en de muziek-korpsen die de intocht begeleidden. Het viel ons op dat er veel honden met hun baasjes meeliepen in de wandeltocht; we hebben bij elkaar zelfs een stuk of tien beagles langs zien lopen, waarvan drie bij elkaar in een groepje! Alle honden werden door mij luidkeels begroet, evenals de meeste muziekkorpsen. Het was best leuk om te zien allemaal. Volgend jaar willen mijn baasjes misschien de 10 kilometer mee gaan lopen; wie weet mag ik dan ook wel mee!?
1 opmerking:
Fijn Abbey dat jullie een leuke dag hadden maar ik denk stiekem dat jij toch wel graag nu reeds die tien km. meegelopen was! ;-)
Een knuffel van mij en een poot van Teagan
Doei, doei, tante Els en co.
Een reactie posten