Rowlf's eerste dag (en nacht...) thuis.

Nou, gisteren was het zo ver hoor... ik mocht met mijn baasjes mee naar Haaren om Rowlf op te halen. We gingen al vroeg op pad en onderweg was het smerig weer. Het leek wel winter met al die hagel- en sneeuwbuien. Toen we bij Anjo en Frans aankwamen moest ik in de auto blijven wachten. Mijn baasjes moesten eerst nog wat papieren in orde maken. Rowlf heeft naast zijn roepnaam ook nog een officiële stamboomnaam: "Nickel and Dime uit 't Leyedal"... sjiek hé? Toen alles was geregeld en Rowlf afscheid had genomen van iedereen, kwam hij samen met de baasjes naar buiten. Ik mocht ook nog heel even uit de auto om kennis met hem te maken (ik had hem een paar weken geleden al wel een keertje gezien hoor). Toen gingen we de auto in... ik op mijn eigen plekje op de achterbank, Rowlf in de bench naast me. Dat leek mij een mooi moment om hem meteen even te laten weten dat hij er niet op moet rekenen dat 'ie thuis ook maar iets te vertellen zou krijgen en dat heb ik hem dus met een gevaarlijk klinkende snauw verteld!

Toen we wegreden uit Haaren, zat er een luid joelende/huilende Rowlf naast me en ik heb lekker geprobeerd daar bovenuit te blaffen. Maar voordat we Haaren uit waren werden we stil op de achterbank. Rowlf viel al snel in slaap. Na ongeveer een kwartiertje werd hij wakker, spuugde een beetje (misschien een klein beetje wagenziek) en plofte weer neer in zijn mandje. De rest van de rit heeft 'ie -net als ik- lekker liggen snurken. Toen we thuis kwamen heeft hij op het grasveld tegenover ons huis een plasje gedaan en toen werd het tijd om het huis te verkennen. De katten waren al snel naar boven gevlucht, want die moeten nog niet veel van hem hebben. Ik blaf en grom af en toe naar Rowlf (hij moet zijn plaats weten), maar toen de katten 's middags weer in de kamer waren blies een van de poezen naar Rowlf en dat werd mij toch iets te gortig... ik nam het voor Rowlf op en joeg de kat weg! Nadat er wat gespeeld was, Dion en Naomi kennis waren komen maken met Rowlf én ik door de baas was uitgelaten, hebben ze Rowlf nog even meegenomen naar het winkelcentrum hier in het dorp voor wat kleine boodschapjes bij Pet's Place. Thuis bleek Rowlf nog over heel veel energie te beschikken, want hij heeft de rest van de middag en het begin van de avond lopen spelen... alle speeltjes die hij maar kon vinden heeft hij naar zijn eigen mandje gesleept en daar zorgvuldig in opgestapeld. Na het eten ging Rowlf voor de vierde keer mee naar buiten voor een plasje, maar toen vond ik het wel mooi geweest. Waarom moet ik steeds binnen blijven als die kleine naar buiten gaat? Ik liep met Rowlf mee naar de voordeur en ging op de deurmat zitten, met zo'n blik van "mag ik mee?". Dat lukte en dat was voor de baas dus het moment waarop hij voor het eerst met twee honden tegelijk naar buiten ging. Effe dollen: natuurlijk draaiden we onze riemen in elkaar en wilden we allebei een andere kant op. Pas om 19:30u ging Rowlf voor het eerst in zijn bench te slapen... tot die tijd heeft hij zich gedragen als een ADHD beagletje!

's Avonds hebben ze hem nog een keer wakker gemaakt, zodat hij nog wat kon spelen. En na het laatste plasrondje moest 'ie toch echt in de bench naast de mijne om te gaan slapen. Nou, dat hebben we geweten zeg. Wat kan dat ventje hard joelen en piepen! Op een gegeven moment vond ik welletjes en met een paar keer blaffen liet ik Rowlf weten dat hij zijn snuit moest houden. Ik wilde ook wel van mijn welverdiende nachtrust genieten. Hij had het goed begrepen, want hij hield zijn snuit en ging slapen... tot 3:00u 's ochtends. Toen heeft hij de baasjes wakker gemaakt. Het vrouwtje kwam naar beneden om hem buiten te laten poepen en plassen. Maar toen 'ie weer binnen was, ging 'ie mooi niet meer pitten. Hij miste zijn broertjes en zusjes en vond er niks aan, zo alleen in die bench en hij zette me toch een keel op. Ik wist ook niet wat ik er mee moest. Als ik zou gaan blaffen zouden de baasjes misschien wel boos op mij worden, dus ik bemoeide me er mooi niet mee. Na een kwartiertje kwam het vrouwtje weer naar beneden en die nam Rowlf bij haar op de bank. Lekker hé? Als ik 's nachts een keer blaf dan roepen ze "foei", hij woont hier net een paar uur, piept een kwartiertje en hij mag op de bank slapen. Lekker geregeld zeg. Toen de baas vanochtend beneden kwam heeft hij er een foto van gemaakt. We hebben er dus bewijs van en misschien kan ik dat in de toekomst nog wel eens tegen haar gebruiken...

Een pootje en een lik
van Abbey

Voor vertrek uit Haaren nog even stoeien met zijn broertje Kyan. Frans neemt afscheid van Rowlf. Ook Amber (de dochter van Frans en Anjo) zegt Rowlf gedag. Anjo knuffelt Rowlf (voorlopig) voor de laatste keer. Rowlf in de bench op weg naar Leiderdorp. Op het grasveld tegenover ons huis. Ik laat het allemaal maar over me heen komen, maar ik hou Rowlf scherp in de gaten! Rowlf maakt kennis met Naomi. Rowlf met zijn voorpootjes op de salontafel... "oh...mag dit niet?" Kijk 'm zitten in zijn mandje. Ja hoor, eindelijk...hij wordt langzaam moe! En dan valt 'ie met zijn kop over de rand in slaap. Helemaal voor elkaar... de beloning voor flink joelen en huilen: bij het vrouwtje op de bank slapen. In een typische beagle-houding, dat wel!